20. rocznica śmierci Świętego Jana Pawła II

W środę 02.04.2025 w budynku Filii Gminnej Biblioteki Publicznej w Antoniowie odbyła się uroczystość
upamiętniająca 20. rocznicę śmierci Świętego Jana Pawła II.

Spotkanie poświęcone zostało naszemu Rodakowi, wielkiemu człowiekowi, Papieżowi 1000 -lecia Janowi Pawłowi II, który 47 lat temu został powołany na stolice Piotrową, a 02.04.2005 odszedł do domu ojca.

Uroczystość rozpoczęła kierownik GBP w Radomyślu nad Sanem Leokadia Gugała witając przybyłych gości, a w szczególności:

• ks. Marka Mazura
  – wójta Gminy Radomyśl nad Sanem – Jana Pyrkosza
  – radną gminną Justynę Szwedo
  – uczniów PSP im. gen. Kazimierza Sosnkowskiego w Antoniowie wraz z Dyrektorem Tadeuszem Stopyrą i nauczycielami
  – uczestników domu dziennego pobytu Senior + w Pniowie z kierownik – Martą Borys
  – uczestników ŚDS w Radomyślu nad Sanem z opiekunami
  – panią Jolantę Wydrę
  – występujących młodych artystów i wszystkich zebranych gości.

W dalszej szczęściu wystąpienia kierownik GBP Leokadia Gugała kontynuowała:

„2 kwietnia 2005 to data, która weszła do niezbyt licznego zbioru najistotniejszych chwil w historii Kościoła w Polsce i z racji jego wyjątkowych związków z narodem – także do historii naszego kraju. 20 lat temu w tym czasie Polska właściwie stała, choć żadnego strajku nie było. Myśli wszystkich skupione były
na jednym: umierał papież, nasz papież, polski papież. Polskie życie toczyło się wokół tej agonii. Otulało ją, prawie że dotykając. Ona wszystko organizowała. Wszystko było jej podporządkowane. 2 kwietnia 2005 r. stał się dniem wyjątkowym, dla którego próżno szukać analogicznego w ponad 1000-letniej historii kraju. Ten dzień stał się datą przełomu.

Razem z nami, choć zapewne z o wiele mniejszą intensywnością, ten dramat przeżywał cały świat, a obrazki z Watykanu i z Polski dominowały w światowych mediach. Nazywano ten czas różnie: narodową żałobą, narodowymi rekolekcjami, narodowym dramatem. Dominowało jedno uczucie – że coś bardzo ważnego się skończyło. Z oczu łzy wyciskał kamień wielkiej straty.

Miliony ludzi przez telewizorami, Ci zgromadzeni na placu św. Piotra klękali, modlili się i płakali. Na całym świecie rozdzwoniły się dzwony i nie tylko katolicy mieli silne poczucie, że czas się zatrzymał, że jakaś dobiegła końca. W Polsce w kościołach, na placach i ulicach miast gromadziły się tysiące ludzi, którzy zapalali znicze, przynosili kwiaty, modlili się i czuwali w tamtą noc, ale też przez kolejne
dni. W oknach wielu domów, bloków, pojawiły się papieskie zdjęcia, a Polacy poczuli się zjednoczeni. Poczucie wspólnoty było niewiarygodnie silne… i tak o to minęło 20 lat!

Dziś, 2 kwietnia 2025 roku ufamy, że nadal dla wielu Polaków jest to pamięć świeża. W każdym momencie historii kryje się testament, jakieś dziedzictwo na przyszłość. Testament z 2 kwietnia 2005 r. kryje w sobie wiele treści. Chodzi przede wszystkim o wierność wartościom. Ta data nie jest po to, żeby jedynie wspominać. Nie wystarczy jedynie się zadumać. Trzeba do niej wrócić i przypomnieć sobie o świętym zobowiązaniu i o zwykłej wdzięczności.”

W kolejnej części uroczystości przed zgromadzonymi wystąpili:

Kalina Idec wykonując utwór „Nie zastąpi Ciebie Nikt”, uczniowie klasy III z PSP im. gen. Kazimierza Sosnkowskiego w Antoniowie wykonując utwór „Kochamy Ciebie Janie Pawle II”, recital akordeonowy zaprezentował Kacper Kuchno, wiersze własnego autorstwa zaprezentowali Jakub Czajka i Jolanta Wydra a na zaskoczenie części artystycznej spotkania seniorzy zaśpiewali utwory „Czarna Madonno” oraz „Panience na dobranoc”.

W trakcie uroczystości przytoczone cytaty Papieża Polaka oraz jego duchowy testament, w którym uderzają realizm, zaufanie, a także głęboki związek z Ojczyzną.

Realizm kazał mu liczyć się z końcem życia w każdym jego momencie, co owocowało niezwykłym wprost poczuciem odpowiedzialności za służbę, do której został powołany. Swoje życie Ojciec Święty traktował jako drogę prowadzenia siebie i innych do Boga i temu podporządkował wszystkie swoje działania.

Zaufanie w opiekę Opatrzności Bożej to kolejny filar testamentu. Gdy dziś wydaje się, że cały świat odwraca się od Boga, ze zwycięża cywilizacja śmierci, św Jan Paweł II mówi po prostu: „Tym głębiej czuję, że znajduje się całkowicie w Bożych rękach”. W tej ufności znalazł siłę, która pozwoliła mu wprowadzić Kościół w trzecie tysiąclecie, a samemu wejść do nieba.

Trzecim filarem testamentu jest miłość do Ojczyzny. Ten papież, który stał się globalnym autorytetem, nigdy nie przestał szczególnym uczuciem darzyć swoich rodaków. Wiele też od nich oczekiwał. Czym jest to wiele? Jeśli największy z rodu Polaków osiągnął trwałe zjednoczenie z Bogiem, czyli świętość, to czyż nie tego wymaga od Najbliższych jego sercu: „Musicie od siebie wymagać, nawet gdyby inni od was
nie wymagali”.

2 kwietnia 2005 roku Jan Paweł II stanął u kresu drogi. Znów jak 27 lat wcześniej- oczekujące w napięciu tłumy na Placu św. Piotra w Rzymie – i nie tylko tam. Cały świat zastygł w oczekiwaniu tego, co nieuchronne w życiu każdego człowieka.

Pogrzeb Jana Pawła II odbył się w piątek 8 kwietnia 2005 roku. Trumnę z prostych desek z drewna cyprysowego, które były symbolem nieśmiertelności ustawiono wprost na rozłożonym
na bruku placu św. Piotra dywanie.

O Janie Pawle II można powiedzieć, że osiągnął pełnie człowieczeństwa, doświadczył w życiu wszystkiego: bólu, radości, tęsknoty, umiał się cieszyć z cieszącymi i płakać z płaczącymi. Jak nikt inny wypełniał przykazanie miłości Boga i bliźniego. Należymy do pokolenia, któremu dane było go słuchać, oglądać, odwiedzać w Rzymie gościć w Ojczyźnie, Bezpośrednio nie usłyszymy już jego głosu i już nigdy nie
spotkamy go na ziemi, ale jego czyny, cud uzdrowienia zostały dostrzeżone. W roku 2011 został ogłoszony Błogosławionym, a w 2014 roku Kanonizowany i od tej pory jest to Święty Jan Paweł II.

Bezpośrednio nie usłyszymy już jego głosu i już nigdy go na ziemi nie spotkamy. Zachowamy w pamięci jego uśmiech, spontaniczne gesty i słowa, które nam pozostawił.

Na zakończenie tej wzniosłej uroczystości głos zabrali Wójt Gminy Radomyśl nad Sanem Jan Pyrkosz oraz ks. Marek Mazur.

Po części oficjalnej i występach artystycznych przyszedł czas na degustację papieskich kremówek oraz rozmowy dotyczące naszego rodaka – Świętego Jana Pawła II.